ΜΟΥΤΖΑ
Η χρήση της μούντζας ανάγεται στην εποχή του Βυζαντίου, και συγκεκριμένα σε μία ποινή που εφαρμοζόταν σε περιπτώσεις ασήμαντων παραπτωμάτων.
Ο δικαστής έβαζε το χέρι του σε στάχτη και λέρωνε (μουντζούρωνε) το πρόσωπο του τιμωρούμενου, διαπομπεύοντάς τον με αυτόν τον τρόπο.
Η μούντζα γίνεται με την παλάμη του χεριού. Ο υβρίζων τείνει το χέρι του προς τον υβριζόμενο και «δείχνει» σε αυτόν την ανοιχτή του παλάμη
ενώ τα δάκτυλα του χεριού του είναι τεντωμένα.
Μία παραλλαγή της, η «ευγενική» μούντζα, πραγματοποιείται με τον παραπάνω τρόπο, αλλά κρατώντας κλειστά τα δάχτυλα του χεριού.
Η εν λόγω χειρονομία συνοδεύεται συχνά από τη φράση «φύσα!».
Η μούντζα περιγράφεται ειρωνικά ως το «παράσημο της ανοιχτής παλάμης».
Σημειώνεται επίσης ότι συχνά η αντίδραση του υβριζόμενου μπορεί να είναι είτε της ίδιας μορφής (μούντζα),
αλλά και πολύ εντονότερη, είτε φραστική, χειρονομία ή και χειροδικία.
ΠΗΓΗ: μούντζα