Η Φρόσω τρυφερά ανασήκωσε το βελουδένιο σώμα του παιδιού της.
Σαν το αεράκι που γλυκά φυσάει το φύλο από το χώμα και το πετάει στον ουρανό.
Φρόσω: Άγγελο έπρεπε να σε πούμε σήμερα, μέρα που είναι. Με τέτοιον μοιάζεις. Ε Άκη;
Άκης: Τι να πω εγώ τώρα, όχι; Έτσι που τα λες είναι!
Ο Φίλιππος- αν και νυσταγμένος- ξέσπασε σε γάργαρα γελάκια.
Αυτό το μωρό γελάει συνέχεια.
Ακόμα και με τα μάτια.
Όλη η γειτονιά έχει να το λέει.
Φρόσω: Για να δούμε, θα σπάσεις το ρεκόρ συνεχόμενης χαράς σήμερα,
ή θα ξε-σπάσεις σε κλάματα όταν θα γίνει η βάφτιση.
Στο προαύλιο της εκκλησίας, δύο οικογένειες ενώνονται για να γιορτάσουν το πρώτο του μπάνιο.
Φίλοι γνωστοί, όχι πολλοί, αλλά σημαντικοί, θα σημάνουν την καμπάνα.
Άκης: Αστεράκι μου, είσαι τόσο τυχερός που έχεις δύο νονούς.
Η Πούλια και ο Αυγερινός μαζί!
Χριστέ μου! Φώναξε η γιαγιά.
Σηκώνει το χέρι του σα να νίκησε.
Σα να ξέρει τι θα γίνει σήμερα σε τούτο εδώ το μέρος!
Πού είναι ο φωτογράφος της βάπτισης να το απαθανατίσει;
Γιάννης: Το έκανα ήδη κυρία μου!
Δόξα σοι! Αναφώνησε η γιαγιά. Εμένα όμως που θα καπνίσω μη με τραβήξεις σε παρακαλώ!
Οι δύο νονοί, βαδίζουν μαζί με το όμορφο βρέφος προς τον θρόνο του Φιλίππου
και μαζί σαν χορωδία του αποδίδουν τις τιμές.
Καιρό είχα να δω τέτοιο μωρό – Λέει ο παπάς του Προφήτη Ηλία.
Δεν τον είχε προειδοποιήσει σχετικά για το αναπάντεχα ήσυχο μωρό που θα έχριζε σήμερα.
Ιερέας: Σας συγχαίρω γονείς. Σας ικετεύω νονοί. Τη λάμψη που είδα σήμερα,
στο λευκό σαν περιστέρι βλέμμα του, να φροντίσετε να αστράψει μιαν άλλη μέρα.
Οι τέσσερεις συγκινήθηκαν, γιατί ήξεραν πόσο τυχεροί είναι.
Ενώ ο μικρός Φίλιππος με το ένα μάτι κοίταζε όλο εξυπνάδα, σαν αυτό του Βασιλιά, που μ’ ένα μάτι κατέκτησε τον κόσμο.
Γιατί ήξερε πως και αυτός με τη σειρά του κάποια μέρα θα κάλπαζε στους ίππους του.
