Τα σταφύλια της Στοργής. (Ο φωτογράφος γάμου εξομολογείται.)
Σου’ δωσα ρόδι να σε ξεγελάσω
Κι’ήταν το πιο ωραίο ξεγέλασμα
Ήθελες με σταφύλι να με μεθύσεις
Κι’ ήταν το πιο ωραίο μεθύσι που έκανα ποτέ
Σαν τον κορμό του αμπελιού αναρριχήθηκα πάνω σου
Και σε προστάτευσα με την πιο παχιά σκιά
Το κόκκινο κρασί, το αίμα μας που ενώθηκε
Και το απόσταγμα, θα φέρει τα παιδιά μας
Θα σε ποτίζω ποτέ μη μαραθείς, ξανθέ βασιλικέ μου
Και νερό απ ’τα χείλη μου, θα δίνω στα δικά σου
Κι’ ένας μικρός θεός, τη μέρα μας θα γράφει
Ο φωτογράφος του γάμου μας, μικρή ζωή μας πλάθει.
κι αν έχεις όρεξη και δεν βαριέσαι, δες κι αυτό: το στρογγυλόν
