Πρώτος αιώνας.
Η βάπτιση της Λυδίας.
Η Λυδία η Φιλιππησία, πρώτη βαπτίζεται και τ’ όνομά της γίνεται αιώνια σπουδαίο.
Η άγια εκείνη στιγμή, ήρθε να συμπληρώσει τώρα τον χρόνο και το παιδί του Χρήστου και της Στέλλας,
πάλι θα γίνει σταγόνα απ’ το νερό που έλουσε την πρώτη στην Ευρώπη.
Σταγόνα απ’ τα μάτια της, που δάκρυσε από συγκίνηση,
γιατί και άλλη είπαν σαν αυτήν.
Δώρα από πορφύρα έφεραν, οι άλλες δύο μητέρες,
σαν και κείνη που κάποτε, εμπόριο έκανε η Αγία.
Και τώρα στέμμα φόρεσε, φτιαγμένο από ρούχα,
και στου Ζυγάκτη τη νέα κολυμβήθρα μας κοίταξε με ύφος αρχόντισσας.
Όχι δεν ξεχνώ πως είναι παιδί, όσο βαρύ κι αν είναι τα’ όνομά της.
Κι’ η φωτογράφιση της βάπτισης έχει τα χρώματά της,
πολύχρωμα όνειρα μεταφρασμένα σε διακοσμητικές μπάλες και μήλα των εσπερίδων.
Όμως το ανάστημά της ύψωσε επιβλητικά ο ιερέας και για λίγο ξέχασα.
Για λίγο αναλογίστηκα τα δύο χιλιάδες χρόνια που πέρασαν από εκείνη την ημέρα
και έκανα πράξη με εικόνες, αυτό που θα’ κανα και τότε.
