Αναρωτιέμαι αν μερικές φορές δεν είναι τυχαίο το μέγεθος του σκύλου που επιλέγουμε να μπει στη ζωή μας.
Ο Ματθαίος ως γυμναστής, στέκει δίπλα στη Λέξι, ένα ρωμαλέο σκυλί,
που δεν αφήνει κανένα περιθώριο δυσαναλογίας στην εικόνα.
Κοίταξε όμως τα μάτια τους. Πρόσεξε στο κοντινό τους.
Υπάρχει και εκεί μια άλλη σύνδεση, μια καλοσύνη θα την πω.
Τα πλάσματα αυτά φημίζονται για ένα σωρό πολύτιμα προτερήματα, όπως η αγάπη, η ανιδιοτέλεια, η αφοσίωση.
Να δεις που και στο βλέμμα μπορείς να καταλάβεις αν υπάρχει μια αμοιβαία σχέση συναισθημάτων, ένα μοίρασμα στοιχείων.
Μπορείς να καταλάβεις έναν άνθρωπο αξιολογώντας τον σκύλο του ή και το ανάποδο.
Η φύση έχει επιλέξει να μας παίζει περίεργα παιχνίδια, να μας συνδέει- όταν θελήσουμε να το κάνουμε- με τους πιο απίθανους τρόπους.
Μια φωτογράφιση, μια φωτογραφία, δίνει τις οπτικές που έχουμε για τη ζωή και τις επιλογές που μπορούμε να κάνουμε.
Ο Ματθαίος αυτή τη φορά έγινε ο δάσκαλος και έμαθε στη Λέξι…λέξεις.
